Mity w onkologii
Nie ma wystarczających dowodów na poparcie tezy, że stosowanie antyperspirantów/dezodorantów zwiększa ryzyko zachorowania na raka piersi lub chorobę Alzheimera. Według American Cancer Society (ACS) głównym zagrożeniem związanym ze stosowaniem tych produktów jest to, że mogą one powodować podrażnienia skóry, jeśli dojdzie do skaleczenia lub zacięcia przy depilacji.
Chlor (Cl) to niebezpieczna substancja chemiczna. Wdychanie gazu chlorowego lub wypicie płynu zawierającego silnie stężony chlor (np. wybielacz) może wywołać wymioty, śpiączkę, a nawet śmierć.1 Z tego powodu wiele osób obawia się, że chlor obecny w wodzie w basenach i w wodzie pitnej może być szkodliwy dla zdrowia i powodować nowotwory. Takie przekonanie bywa rozpowszechniane przez producentów filtrów do wody oraz producentów basenów „bezchlorowych”, twierdzących, że chlor może powodować raka.
Panuje powszechne przekonanie, że większość dodatków do żywności jest szkodliwych, że powodują nowotwory i że należy ich unikać. Wiele firm produkujących „zdrową żywność” czerpie korzyści z propagowania tego mitu i zapewniania konsumentów, iż produkowana przez nich żywność jest wolna od „sztucznych dodatków i konserwantów”. Ludzie boją się najbardziej tych dodatków, które mają długie, często trudne do wymówienia nazwy chemiczne lub kryją się pod kombinacją cyfr i liter.
W wielu krajach fluor jest rutynowo dodawany do wody pitnej, w związku z tym krąży wiele teorii na temat jego wpływu na zdrowie. Istnieje niezliczona ilość stron internetowych, które akcentują związek między fluorem a nowotworami, złamaniami kości, chorobami serca, wadami wrodzonymi i anemią.
W 2009 r. w e-mailu fałszywie przypisany Uniwersytetowi Johnsa Hopkinsa, stwierdzono, że gwiazda Sheryl Crowe zachorowała na raka piersi w związku z używaniem plastikowej butelki na wodę w samochodzie. W tym e-mailu pojawiła się informacja, że plastikowe butelki i pojemniki na żywność zawierają substancje chemiczne zwane dioksynami, które mogą przenikać do żywności i napojów, powodując problemy reprodukcyjne i rozwojowe, uszkodzenie wątroby i nowotwory.1
Wiele farb do włosów, używanych przed rokiem 1980 zawierało smoliste związki służące przyciemnianiu włosów. Zauważono, że u kobiet, które stosowały te farby, występowało zwiększone ryzyko rozwoju raka pęcherza moczowego.
Niektórzy producenci preparatów przeciwsłonecznych reklamują, że ich produkty nie zawierają „substancji rakotwórczych”, występujących w innych kremach z filtrami przeciwsłonecznymi. Tak twierdzą najczęściej producenci „holistycznych” i „całkowicie naturalnych” kosmetyków przeciwsłonecznych.
Herbata i kawa to po wodzie najczęściej spożywane napoje na świecie. Biorąc pod uwagę ich popularność, nie dziwi fakt, że ludzie zastanawiają się nad ich bezpieczeństwem. Ewentualny związek picia herbaty i kawy ze zwiększonym ryzykiem zachorowania na nowotwory stał się przedmiotem badań naukowych.
Pewne strony internetowe, rozsyłane e-maile i broszury, zwłaszcza pochodzące od firm sprzedających tzw. “organiczne” środki do pielęgnacji i kosmetyki, ostrzegają przed chemikaliami stosowanymi w „normalnych” kosmetykach. Szkodliwe substancje, takie jak ołów czy rtęć, zostały już zakazane do stosowania w kosmetykach. Wiele innych obaw pochodzących z zacytowanych źródeł nie znajduje poparcia w dowodach naukowych.
Promieniowanie wysokoenergetyczne (promieniowanie jonizujące), takie jak promieniowanie rentgenowskie czy promieniowanie γ (gamma), przyczynia się do powstawania nowotworów, wad genetycznych oraz osłabia układ odpornościowy.
Aspartam to sztuczny środek słodzący (słodzik) stosowany w celu zastąpienia cukru w żywności i napojach. Wczesne badania na zwierzętach dotyczące bezpieczeństwa aspartamu okazały się niejednoznaczne. W USA miały miejsce liczne kontrowersje związane z zatwierdzeniem aspartamu: w 1981 r. został zwolniony szef FDA (United States Food and Drug Administration) rzekomo po odmowie zatwierdzenia legalizacji aspartamu, jego następca zalegalizował aspartam, a później został pracownikiem w firmie Searle, która produkowała aspartamu.
Kilka lat temu australijski serwis informacyjny opublikował artykuł, w którym stwierdzono: „Naukowcy ostrzegają, że substancje chemiczne znajdujące się w szmince i lakierze do paznokci mogą wywoływać raka piersi”. Artykuł sugerował, że ftalan butylu benzylu (BBP), zgodnie z badaniem opublikowanym w BMC Genomics, powoduje raka piersi.1 Było to badanie przeprowadzone na zwierzętach, w którym wykazano, że bardzo wysoka ekspozycja nowonarodzonych szczurów na BBP miała wpływ na ekspresję pewnych genów w tkance gruczołów sutkowych. Badanie to nie miało na celu sprawdzenia, czy BBP w szmince powoduje raka piersi u szczurów, nie mówiąc już o ludziach.
W ciągu ostatnich 20 lat korzystanie z telefonów komórkowych stało się bardzo powszechne. Telefony komórkowe, to urządzenia radiowe małej mocy, transmitujące oraz odbierające promieniowanie mikrofalowe. Działają na częstotliwościach od 450 do 2700 MHz, moc tych urządzeń to 0.1 - 2 W.1 Pojawiły się obawy, że telefony komórkowe mogą przyczyniać się do powstania nowotworów – szczególnie nowotworów mózgu przez trzymanie ich blisko głowy w trakcie używania.
W 2009 r. w e-mailu fałszywie przypisany Uniwersytetowi Johnsa Hopkinsa, stwierdzono, że gwiazda Sheryl Crowe zachorowała na raka piersi w związku z używaniem plastikowej butelki na wodę w samochodzie. W tym e-mailu pojawiła się informacja, że plastikowe butelki i pojemniki na żywność zawierają substancje chemiczne zwane dioksynami, które mogą przenikać do żywności i napojów, powodując problemy reprodukcyjne i rozwojowe, uszkodzenie wątroby i nowotwory.1
Talk jest bardzo kruchym minerałem z gromady krzemianów. Złoża talku często znajdują się w pobliżu złóż azbestu, ponieważ te dwa minerały są do siebie chemicznie podobne. Fakt ten, w latach 60. wywołał obawy, że talk może być zanieczyszczony azbestem, przez co może być rakotwórczy.
Co prawda kosmetyki zawierające talk są wolne od azbestu od lat 70. XX wieku, ale zła sława talku trwa do dziś. Temat ten cieszy się zainteresowaniem mediów z powodu toczących się postępowań sądowych w USA.
Wiele metalowych wypełnień uzębienia wykonywanych jest z amalgamatu – mieszaniny rtęci ze srebrem, cyną i miedzią. Można spotkać osoby przestrzegające przed stosowaniem wypełnień amalgamatowych, są to szczególnie zwolennicy tzw. „stomatologii biologicznej”. Stomatologia biologiczna poleca usuwanie zębów lub plomb, zawierających potencjalne toksyny. Praktykujący stomatologię biologiczną twierdzą, że rtęć zawarta w wypełnieniach może z zęba przedostać się do innych tkanek i narządów i powodować choroby, w tym raka
Hasła Cancer Council Victoria (Australia)
- Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem (ANGIELSKA NAZWA; IARC);
- Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration; FDA)
- American National Cancer Institute;
- American Cancer Society;
- Food Standards Australia New Zealand (FSANZ);
- Narodową Radę ds. Zdrowia i Badań Medycznych (National Health and Medical Research Council; NHMRC);
- Krajowy System Zgłaszania i Oceny Chemikaliów Przemysłowych (National Industrial Chemicals Notification and Assessment Scheme; NICNAS);
- Komitet WHO ds. Dodatków do Żywności (Expert Committee on Food Additives; JECFA)